Boerken loopt over de weides in de polder als verloren gedachten in de geest van Dichter die in zijn Donker Kot zoekt naar woorden zoals Boerken zoekt naar de sporen van iets zonder te weten wat en zelfs te weten dat hij zoekt zoals Dichter aarzelt de woorden die hij schrijven wil neer te schrijven zodat ze verloren gaan en wegvliegen in de wind zoals de gedachten van Boerken die nergens aan denkt terwijl de dag glijdt van de ochtend tot de avond en in de avond komt Boerken binnen en drinkt jenever en gaat Dichter naar buiten om er te zwerven van de avond tot de ochtend in het donker en de stilte van de nacht die ontastbaar is en onaantastbaar en kil en vast als graniet en vloeibaar als de inkt waarmee hij de woorden niet schrijft die hij 's nachts bedenkt en tot mooie zinnen haakt die gedachten blijven en als hij binnenkomt uitgemergeld door de nacht en bleek van het donker en met kool rond de ogen en een stem geraspt door vermoeidheid en schreeuwen tegen de Trage Stroom bekijkt Boerken hem en wil wat zeggen en zwijgt en gaat naar buiten.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten