Onder de boom in de lange schaduw van de ochtendzon zit Dichter verzonken in eigen gedachten en de stilte van het duister en de koelte. Ik ben hier thuis, denkt hij. De rol in de schaduw past me. Ik ben Schaduwman. Ik heb geen mensen nodig en dat is wederzijds. Jarenlang heb ik geschreven, denkt zijn hoofd, en mijn woorden waren voor iemand en die iemand was niemand. Niemand heeft gelezen. Mijn muze was een illusie.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten