Deze nacht sliep ik met het raam open. De nacht ademde over mijn gelaat. Ik voelde haar fluisteren over mij glijden. Ik heb diep geslapen.
In mijn dromen verloor ik Haar in een stad in een land. Ze liep aan de overzijde van de straat en keek niet om. Ze had het goed. Ik niet. Het scheurde me helemaal stuk. Ik wou roepen. Dat lukt niet in dromen.
Ik droomde van woorden die ik las. Dat woorden zijn als overrijpe kersen. Die rijp zijn om geplukt te worden. Niet eerder. Ook niet later. Dat anders de vogels ze stuk pikken. Of ze op de aarde vallen en verrotten.
In het licht van de ochtend nam ik de woorden tot de mijne. Voor Haar. Alweer.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten