"Wie is dat toch, Stil Meisje" vragen mensen me, lichtelijk nieuwsgierig want mensen die dat niet zijn, ken ik niet. De ene kan het beter verbergen dan de andere. Maar ze zijn het allemaal. Ze, niet we, want ik ben geen mens, maar een schrijfsel. Daarmee loop ik voor op de gang der dingen in dit stuk. De ene kan zijn of haar nieuwsgierigheid beter bedwingen en kanaliseren. Dat wel. Of verbergen zelfs. Maar ze zijn allemaal nieuwsgierig.
Meisje, beste mensen, zij die in deze stukjes Stil Meisje genoemd wordt, is een Elfje, een Engel, een Godenkind, een schrijfsel. Ze bestaat in woorden en uit woorden en soms ook om woorden. Ze heeft vele betekenissen. Ze is de muze van Dichter, die half de schrijver is en half diens personage en half diens schrijver. Ze komt aangedreven van over Zee langs de Trage Stroom en is aanwezig. Stil is ze niet omdat ze zwijgt. Stil is ze omdat haar aanwezigheid sprekend is en omdat ze rust is en dus stilte. Ze is malse regen in de zomer. Ze is de eerste lentezon. Ze is die lichte bries op een zwoele dag. Ze is de wijkende horizon.
Ze is niemand. Ze is een Elfje, een Engel, een Godenkind.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten