Zakenman komt het Donker Kot binnen en zegt dat hij ook een keer een tekst vertaald heeft, voor de Droeve Dichter, deze keer. Zakenman zegt het grijnzend. 'Ik ben vooral tevreden over die moordjurk, Dichterke. En ik weet wie stervende is. Niet aantrekken vriendeke. Ge sterft duizend doden en gaat niet dood.' En Oude Knorpot, die aan de tafel zit en vluchtig de tekst leest, bromt en knort en zegt cynisch dat duizend doden sterven erger is dan een keer goed doodgaan, want die ene keer kan je niet navertellen en die doet dus geen pijn. Dichter leest dit niet:
Gisteren
was ik zo cool
ik bracht je thuis
kuste je goeienacht
ik zei
het is liefde
en jij zei
het is goed
Grappig
ik die nooit huilde
Tot nu
je langskwam
hand in hand
met een ander
Gekleed
in een moordjurk
en even raden
wie stervende is?
Eenzaamheid
is een ruimte
vol mensen
met open harten
die steen geworden zijn
allemaal samen
allemaal alleen
Ineens is mijn hele wereld
anders
Nu ben ik in het duister
Verloren
Nu weet ik
dat ik moet verder gaan
tot waar ik een deur
geopend vind
Ik was daar al zo vaak
een stommeling
ik hoop en bid
maar niet te hard
Buiten bereik
ben ik niet te raken
Het hele eind
is ver genoeg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten