Knorpot laat zijn lijf dat zowat een halve eeuw oud moet zijn en na vandaag ook zo voelt, in het warme water glijden. Hij zakt doorheen het witte schuim dat naar synthetische lavendel ruikt en het warme water omsluit hem en hij bedenkt dat hij zijn eerste leven in zo'n water heeft geleefd. Korter in mensenjaren, maar een hele evolutie lang. Van eencellig wezen over reptielig, vissig, vogelig en aapachtig wezentje, met bolle ogen en kieuwen en dan voorzien van longen en hersenen die onvermoeibaar zijn tot de dood.
Hij glijdt in het warme water en voelt hoe zijn stramme spieren ontspannen en hoe de open blaren op zijn handen luid janken van de intense pijn als hij zijn handen in de warmte laat zakken.
Gisteren en vandaaf heeft Knorpot hard gewerkt en tussendoor heeft hij geschreven aan zijn roman over de Zwartheid en de Verkochte Ziel en de Verleiding van het Geld en de Macht. Hij heeft hard gewerkt en Boerken kw kijken en floot zachtjes tussen de tanden en Knorpot, zwetend als een paard zonder conditie voor de ploeg, zeulde met zakken keien. Vele tonnen kiezels en keien in zakken verpakt. En met de platte schop schopte hij graszoden en grond weg. Vele tientallen loodzware kruiwagens vol. Tot zijn handen gingen bloeden. Het regende, hagelde, het was warm in de zon en Knorpot zwoegde voort. Want eens Knorpot ergens aan begint, weet hij niet wat opgeven is.
"Opgeven staat niet in uwe vocabulair he", zegt Boerken deels misprijzend, deels bewonderend, " en gezond verstand zeker niet. Morgen kunt ge uit uw bed niet."
Knorpot grijnst en zegt hijgend dat dat hem nu niets schelen kan, want dat hij straks intens content zal zijn met het resultaat. En dat werken met de platte schop hem in de genen zit. "Mijn grootvader was een metser, Boerken, de platte schop hanteren is me aangeboren."
"Dat gelooft ge zelf toch niet", zegt Boerken en dan aarzelend: "Ge gelooft dat dus wel."
"Wat is geloven," zegt Knorpot als hij met vrouw en Boerken later op de avond aan tafel zit en Turks brood eet, met Spaanse en Italiaanse ham en Spaanse, Italiaanse, Franse en Vlaamse kazen en Italiaanse pesto en Franse pastei met confituur van vijgen uit de eigen tuin en hij drinkt van Italiaanse en Portugese wijn en een Franse desertwijn met zoete aarbeien op Nutella op Italiaans brood.
"Wat is geloven? Kijk, al weken denken de lezers dat ik de Droeve Dichter ben. Zij maken zich zorgen om me. De Droeve Dichter is 18 of zo. Die is droefgeestig omdat dat zo hoort en niet omdat hij een depressie nabij is. Maar ach, de lezer is baas."
Buiten kerft Dichter om 8 uur het cijfer 8 in de stompe ronde open en gapende wonde van een pas omgezaagde wilg en maakt zo een zonnewijzer. De avond fluistert zacht in de Zuidenwind en de wolken glijden traag voorbij. Knorpot ligt in bad met jankende open blaren en trillende spieren en Boerken geeft in de late zon de paarden te drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten