Verrassingsfeestjes doen me kotsen

Kijk, zegt Oude Knorpot ineens, iemand moet het zeggen en zich weinig populair maken en ik als oude zure knorpot kan dat het beste. Ik heb geen vrienden en heb er ook geen nodig. Want je geeft ze je ziel en voor je het beseft krijg je ze terug, allenig, verwaarloosd, beschimpt, bekrast, gedeukt en gepijnigd. In het beste geval hoort daar een 'sorry, ik had er geen idee van' bij. Dan ben je gelukkig. Dus ik doe dat niet meer. Mijn ziel heb ik jaren geleden na de zoveelste 'sorry, maar ik kon er niet aan doen en tsja, ik had er niet aan gedacht' gewoon achter gelaten, vastgebonden aan een boom in het duistere bos van het sarcasme. Zij die mijn ziel kregen en er in krasten en beukten en ze vergaten en ze pijnigden, heb ik vergeven. Maar ik kon de pijn niet langer aan. En dus liet ik mijn ziel achter bij de demonen die ze opgevreten hebben.

En nu ik zonder ziel ben, dolend Dichterke met uw belachelijke zielepijn, kan en mag ik zeggen wat ik wil. Ik doe pijn wie ik wil, want ik ben zielloos. Mijn ziel is me ontstolen door hen die ze kregen.
Ach Dichterke, ge ziet alles weer zwart. Is uw zielke weer eens gekrast? Gaat ge het nu nooit leren? Dat zelfs wie het dichtste bij u staat in het zoeken naar het eigen plezier, uw ziel zal vergeten en er diep in zal snijden met het scherpste mes om daarna sorry te zeggen voor de honderste keer? Zielig ventje. Haha. mooi he: zielig ventje. Zielig. En dus onbeschermd. Hebben ze u pijn gedaan?

Maar we wijken af, Dichterke van lege woorden, Boerke zonder leven, Zakenman van mijn kloten, ik ging namelijk mijn gal niet spuien over uw miezerige leventjes vol liefde en genegenheidjes en grote pijn en lijden en kwellingen. Ik zou het hebben over het doldwaze fenomeen van de verrassingsfeestjes.

Ik ga die trieste zaak even kort samenvatten. Mensen worden 40 of 50 of 60. En dat lijkt bijzonder te zijn, want de mens heeft blijkbaar behoefte aan ronde getallen. 49 is niets bijzonders. 50 worden is Een Gebeuren. Of ze zijn 25 jaar getrouwd en ze hebben dus meer oorlog gemaakt dan de Joden en de Palestijnen en hebben moordlustiger op elkaar ingehakt dan de Hutsi en de Tutsi, en dus moet dat gevierd

Tot daar kan ik nog min of meer volgen. De geest is zwak en mensen hebben nu eenmaal de nood aan vieren, blijkbaar.

Alleen wil nu de nieuwe traditie, dat die feestjes allemaal en altijd verrassingsfeestjes zijn. Cynisch hoor: die feestjes zijn altijd...verrassingsfeestjes. Erg verrassend zowaar.

Wie 40 wordt of zelfs 30 of 18 of 50, wie 25 jaar getrouwd is of godbetert 30 of zo, die viert zelf geen feest meer. Neen, want dan verknoei je het obligate verjaardagsfeestje. Dat iedereen onverwacht krijgt. O verrassing. Neen, je gaat natuurlijk niets zelf plannen, stel je voor. Dan verknoei je het hele opzet. Neen. Je doet niets, sluit ogen en oren en alle andere zintuigen voor alle signalen en lekken allerhande en je doet alsof je niets weet en van niets weet. Je maakt netjes mappen met foto's en op je pc en je selecteert een beetje, want anders wordt die verrassende slideshow wel echt genant. Je plant in de weekends rond de bewuste datum niets natuurlijk. Je negeert alle signalen en je kijkt bewust weg van alle lekken in het net van valse verrassing dat men rond je spint. En dan op de grote dag word je weggelokt met een smoes die nog slechter in scene is gezet dat het dorpstoneel in de parochiezaal om de hoek, met een leugen die even geloofwaardig is als Clinton's "I did not have sex with that woman (she just gave me ...)". Maar het moet en zal een verrassing blijven en dus doe je gewillig mee in die leugen en speel je opperste verbazing als je de zaal inwandelt met de genodigden die maar een ding willen weten van je: speel je mee in de leugen? "Heb je echt niets gemerkt?" 'Neen, echt niet.' "Had je echt niet in de mot?" 'Neen, echt niets.'

Ik sta er bij en krijg vliegend schijt. Ik denk: een feest onder vrienden, geweldig! Maar dan liefst op basis van eerlijkheid en niet met een pertinente leugen van alle partijen als basis. Maar ja, dat zal wel zo moeten zeker.Ouders beliegen hun kinderen beliegen hun ouders, vrienden beliegen hun vrienden beliegen hun vrienden en iedereen weet het van elkaar. Verrassingsfeestjes doen me kotsen. Voila."

Zakenman grinnikt hikkend en geeft Oude Knorpot gelijk en zegt dat hij systematisch past voor dat soort ongein, want dat er al genoeg listen en leugens zijn in zijn leven van zakendoen en Boerken zegt dat hij toch nooit naar feesten gaat omdat hij zijn beesten niet alleen kan laten en Dichter zegt dat eenzaamheid een kamer vol geveinsde gezellige drukte is en hij daar niet tegen kan en de cirkel is rond en Knorpot lacht content zijn cynische lach zonder ziel.