"Ik ben ook mijn boek aan het schrijven", zegt de Gladde Zakenman ineens, opkijkend van zijn droge sherry en hij neemt wat ham en wat kaas en eet die traag en bewust. Niemand zegt of vraagt wat, maar zakenman merkt dat niet en hij breekt de stilte en vertelt dat hij schrijft over de snel veranderende wereld, waarin steeds meer bedrijven vergeten mee te evolueren en doen alsof er niets veranderd is of niets veranderen zal, of dat alles wel voorbij zal waaien en dat alles terug het oude wordt en de oude wereld zonder internet en mondige consumenten die zichzelf informeren en die de hele zooi aan verkoopprocessen die nog dagelijks lang en omstandig onderwezen worden, helemaal overhoop halen en naar zich toe trekken en herschrijven en herdefiniëren.
"Dat ouwe gelul over het ontdekken van de noden van de consument en het verschil tussen benefits en features en de hele zwik, heeft totaal geen zin meer. De consument doet dat allemaal zelf. Hij weet alles over je producten en diensten en over hoe mensen erover denken en wat de concurrenten doen en aanbieden. En toch blijven we verkopers aanleren hoe ze dat moeten doen. Alsof ik als consument mijn tijd nog wil verspillen aan zo'n lullende verkoper die godbetert op zoek gaat naar mijn noden en mijn behoeftes en dan antwoorden weet te verzinnen."
En zo gaat hij een tijd door en dan wijst hij naar de Dichter en zegt dan: "Daarom ben jij nu de ideale verkoper zie. verkopers moeten de menselijke sprankel brengen in een virtueel proces. Zij zijn de link tussen de virtuele wereld en het reële kopen. Zij moeten die overload aan informatie waarin de consument verloren loopt, weten terug te dringen tot het maken van een keuze. Zij moeten de twijfels opheffen. De grote paradox. Hoe meer we weten hoe meer we twijfelen. Een verkoper moet een open ziel zijn, een psycholoog, een gevoelig iemand. "
Dichter luistert en trekt de schouders op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten