Alleen op de wereld

De Droeve Dichter gaat de tuin in en wacht tot het Meisje naast hem komt zitten onder de eik omdat hij haar wil laten lezen wat hij geschreven heeft en als ze buiten komt, stapt ze in de riching van de boerderij van Boerken en de Droeve Dichter kijkt haar na en scheurt de papieren in zijn handen en denkt nooit meer te schrijven, want ze is als de wolken. Ze komt en gaat en laat zich niet vangen. Hij wil haar na roepen, maar hij zwijgt. Hij is alleen.