"Zij is als de wolken en de wind en zoals het weer, weet ook zij mijn
gemoed te bepalen", zegt de Droeve Dichter. "Vandaag was een windarme
dag met een dikke grijze wolkenlaag waar de zon amper weet door te
komen, zodat de dag gehuld bleef in grijze tristesse. Waar is ze weer
heen verdwenen? Gisteren nog wandelden we samen aan zee en babbelden
we en ik danste van plezier en het geluk leek aan mijn zijde en deze
ochtend is ze vertrokken en daarna kwam ze niet terug en nu voel ik me
leeg en alleen en triest."
De Dichter zit in de duinen en praat luidop tegen zichzelf, bibberend
van de kou, want de flauwe wind vanuit de zee is koud en klam en
grijpt hem naar de keel en koelt zijn lijf tot het beeft en trilt van
de kou.
De Dichter begrijpt haar niet en begrijpt dat hij haar nooit begrijpen
zal en dat ze zal blijven komen en gaan als eb en vloed. De Dichter
huilt als een kind. Zittend met de armen rond de benen en het hoofd bovenop
de armen, turend over zee. De tranen rollen over zijn wangen en zijn
lijf schokt van verdriet.
De zee is diepgrijs met groene tonen en paars. De golven rollen traag
aan, al was de zee van olie en niet van water. Er hangen meeuwen boven
het water. In de verte wandelt een paar langs de waterlijn naar de
einder en de dichter huilt weer en wou dat hij de pijn in zijn lijf en
leden en geest en ziel en hart kon stoppen. Hier. Nu. Meteen.
Voorgoed.
Hij verlangt naar haar hand op zijn schouder en een fluisterend woord.
Er is niets. Leegte en stilte en kille klamme wind.
In een spookdorpje bij de trage stroom danst het Meisje en ze babbelt
en lacht en drinkt witte wijn tot diep in de nacht en ze denkt aan haar Dichter, maar ze is als de wind en de wolken en de zon en de zee.
In de duinen zit een Droeven Dichter tot diep in de nacht en hij jankt
als de wolven en de zee brut harder, de wind loeit zijn smeken weg en
de regen wist zijn tranen en niets tempert zijn tristesse.
Hij wandelt tot het dorp met de witte huizen en gaat er het cafe langs de dijk binnen en drinkt er met de kaart van de Gladde Zakenman wodka tot hij buiten gezet wordt en stomdronken op de stoep in slaap valt in de wind en de regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten