De Grote Schrijver heeft het gehoord. Hoe hij de Scheve Schilder vergeten is. De Scheve Schilder die zo heet omdat hij bij het kijken naar zijn onderwerp zijn hoofd schuin houdt om diepte te zoeken met de ogen tot spleetjes geknepen om enkel de lijnen te zien en de contouren en de vlakken en zo de essentie te ontdekken en de bijzaken weg te laten met olieverf en olie terpentijn.
De Scheve Schilder komt de hof van de Droeve Dichter in en installeert zijn ezel met canvas en zijn tubes en zijn borstels en palet en de Dichter ziet hoe het Sille Meisje bij de Schilder gaat zitten in he gras, schuin achter hem, om zo het schilderen te volgen en dan ziet hij hoe ze praten hoe ze lacht en neen schudt en hoe de schilder wijst en overtuigend praat, met wijde gebaren. En dan ziet de Droeve Dichter vanaf zijn verweerde ruwe kromme tafel hoe het meisje gaat zitten poseren en hij ziet hoe de Scheve Schilder het hoofd schuin houdt en zorgvuldig aan het schilderij werkt en hoe ze praten en lachen terwijl, uitbundig als de zon en hij heeft spijt dat ze de Grote Schrijver aan de Scheve Schilder hebben doen denken en hij vloekt en schrijft venietigende teksten met etterende woorden in zwarte inkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten