De Gladde Zakenman en de Dichter zitten al vroeg in de lobby van een
hotel in een kuststad en drinken espresso en de Gladde Zakenman
wijst naar een tafereel in de jachthaven. "Zie je?" zegt de zakenman,
"Hoe die kerel daar stiekem foto's neemt met zijn smartphone van de
anderen, die dat niet beseffen?" Hij kijkt rond in de lobby en wijst
en wijst.
"Daar en daar en daar: camera's. En ik heb vandaag ook al een paar
foto's van je genomen. Wist je dat? Je denkt dat je onzichtbaar door
het leven kunt glippen en je eigen verhaal kunt maken, om wat voor
reden ook, maar dat kan je dus niet. Je maakt je eigen verhaal omdat
het mooier is of prettiger of omdat je een ander wilt sparen haha. Wat
denk je? Dat die kerel daar buiten die foto's voor zich gaat houden?
Misschien. Misschien ook niet. Misschien deelt hij ze wel met een
vriend. Die die weer een keer stuurt aan een ander die die weer gewoon
op het net zwiert. Ik las laatst een mooie op Twitter, mijn Droeve
Vriend, en die zei 'Al loopt de waarheid nog zo snel, Twitter,
Facebook of Hyves achterhaald hem wel' en zo is het."
"Soms spaar je mensen door iets niet te delen en als ze er dan toch
deelgenoot van worden, kwets je hen dubbel met terugwerkende kracht?
Bedoel je dat?" zegt De Droeve Dichter.
De Gladde Zakenman haalt de schouders op. "Jij met je kwetsen en
droevigheid, dichterke. Dat interesseert me niet. Ik wil je alleen
voorzichtig maken. De mensen die daarnet stiekem gefotografeerd zijn,
zijn hier misschien niet en willen dat graag zo houden voor anderen.
Of willen niet dat iemand weet hoeveel lol ze hier wel hebben. Hou er
rekening mee. Dat is alles."
Ze nippen van hun espresso en dichter bekijkt het tafereel buiten en
de late ochtendzon priemt door de hoge ramen naar binnen. De Droeve Dichter denkt aan het Stille Meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten