De Grote Schrijver heeft even een aantal dagen niets geschreven. Nu zijn personages hun eigen leven gingen leiden en hij hen gadesloeg en over hen schreef, als een seismograaf, merkte hij dat dat tot ongerustheid ging leiden bij lezers die dachten dat de donkere Droeve Dichter met zijn trieste gedachten de gedachten en handelingen waren van de Grote Schrijver zelf. Alsof hijzelf de Droeve Dichter zou zijn die huilend en in zichzelf gekeerd de dag te bed doorbrengt.
De Grote Schrijver heeft dus even niet geschreven en niets geschreven.
Enige lezers uit de meer noordelijke vlakke landen die aan de bananenrepubliek en de noordelijke zee grenzen, reageerden en vroegen hem om de Droeve Dichter, de Oude Knorpot, de Scheve Schilder, Boerken, de Gladde Zakenman en het Stille Meisje even te laten. Die leiden verder hun eigen leven en binnenkort gaat hij eens kijken. Het is goed zo.
Ze vroegen hem meteen ook om hen iets te vertellen over de Belgische politiek. Over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde bijvoorbeeld, zodat hij, als inboorling van deze bananenrepubliek, kan uitleggen aan de bewoners van die Lage Landen bij diezelfde Noordzee, hoe dat nu precies zit.
Welnu, lieve lezers uit Nederland, dat land van regels en orde en helderheid en overzichtelijkheid en afspraken, dat land waarvan de bewoners alles altijd op tafel willen hebben, open en bloot en bespreekbaar, ik zal het U helemaal uitleggen, helder, krachtig, bondig en in begrijpbare taal.
Maar laat ik eerst even duidelijk maken dat ikzelf, net zoals iedereen die ik ken en die ik hoor en zie, totaal niet wakker heb gelegen van dit struikelblok dat nu meer dan anderhalf jaar en lang daarvoor de gehele Belgische politiek lam heeft gelegd.
Het is me dan ook onmogelijk om uit te leggen, waarom de Belgische politici hier zo lang op blijven vasthaken zijn. Normaal zouden die heren en dames moeten bezig zijn met die zaken die er echt toe doen en waarvan de kiezers beter worden zoals Onderwijs, gezondheidszorg, transport, economie, begroting,...
En het is misschien niet toe te juichen, maar wel begrijpelijk dat politici ook bezig zijn met maatschappelijk minder belangrijke zaken, waar de bevolking, gevoed door populistische kreten, ook belang aan hecht. Meestal worden die zaken gevoed door angsten allerhande. Angst voor spinnen, hoogte, vreemdelingen en gebrek aan geld, bijvoorbeeld. Vreemd genoeg ligt de bevolking niet wakker van BHV. Geen enkele laag van de bevolking. Ten eerste omdat we er niet wakker van liggen. Ten tweede omdat we er geen sikkepit van begrijpen. En dat ene is onlosmakelijk vervlochten met dat andere. Vreemd genoeg vonden de heren en dames politici dat het 5 minuten politieke moed zou kosten om Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen. Vreemd dat die 5 minuten zolang op zich hebben laten wachten. Maar vooral vreemd dat men hier praat over politieke moed. Want moed heb je nodig om angst te overwinnen, en die angst kan ik niet verklaren.
Tenminste, niet rationeel.
Het grappige aan BHV, is dat omdat niemand van de bevolking er eigenlijk wakker van ligt en niemand van de diezelfde bevolking eigenlijk piekfijn kan uitleggen waarover het nu precies gaat, BHV bij uitstek een wapen is geworden waarmee de heren en dames politici elkaar te lijf kunnen gaan.
Want 'het is een goed akkoord' of 'het is een slecht akkoord', kan door niemand echt gemeten worden bij gebrek aan kader en meetinstrumenten en -eenheden. En dus is hard roepen en overtuigend raaskallen en wild dansend verklaringen afleggen over BHV hét middel geworden om elkaar te intimideren en indruk te maken op de bevolking. Zoals een gorilla zich op de borst trommelt. Het gaat nergens over, het is te onnozel voor woorden, maar precies daarom is het zo'n machtig wapen. En precies daarom vergt die splitsing politieke moed. Niet de aard van de splitsing is van belang, wel de slagorde en de posities die de partijen hebben ingenomen om meteen na de splitsing te communiceren met de bevolking en zieltjes te winnen en de anderen de loef af te steken. Wie durft en kan het meest en het hardste trommelen en de meeste indruk maken.
En nu de uitleg?
Pfffff
Er was die fameuze kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Dat betekent dat voor deze gemeentes dezelfde mensen zich verkiesbaar kunnen stellen en dat alle stemmen samen geteld worden om te bepalen wie deze kieskring gaat vertegenwoordigen. Die kieskring is nu gesplitst in Brussel enerzijds en Halle en Vilvoorde anderzijds. Voila. Misschien is het dat niet hoor, maar dat doet er niet toe. En ja, er liepen daar wel enige Nederlandstaligen en Franstaligen elkaar voor de voeten en er speelden daar wel enige Nederlandstalige en Franstalige belangen en centen, allicht. En dan?
Historisch? Jawel. Na vele tientallen jaren gegroeid te zijn tot mythische proporties en de spil van de Belgische politieke wereld, is die spil weg en moet er een andere non-issue gevonden worden om kiezers te winnen, een non-issue die niemand begrijpt, die niet belangrijk is (anders zou het geen non-issue zijn) en die dus ideaal is voor de gorilla techniek: zich groot maken, boos en bedreigend kijken en dan heel hard op de borstkas trommelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten