Terwijl de Gladde Zakenman grootse verhalen vertelt over een ochtend
in een Spaanse berghotel met Iggy Pop aan het zwembad met twee
groupies en over een nacht in het Zuiden van Spanje met Tom Barman en
een gekend Vlaams grootindustrieel en veel te veel drank en over een
poepsjiek hotel in Jakarta waar je de lift niet in en uit kan en geen
gang kan betreden of geen bar binnen- of buitenstappen zonder
aangesproken te worden door jonge meisjes die duidelijk maken wat ze
aanbieden en over een nacht in Vegas met een sponaan optreden van
Prince en over de Sky Bar in Hong Kong met Tom Cruise en een rit van
een hotel in Chattanooga naar een festival in de stad samen met de
heren van ZZ Top die hem een lift en een backstage gaven. En het
meisje maakt het-middelvinger-in-de-keel-om-te-kotsen-gebaar naar de
dichter en die zegt te moeten gaan pissen en als hij terugkomt zit het
meisje alleen aan tafel, stomverbaasd en dan ziet ze de dichter
triomfantelijk grijnzen en ze weet niet of ze die grijns fijn moet
vinden of niet, want die grijns is beangstigend zelfzeker en de dichter
gaat zitten en kust haar op de lippen, iets wat hij nooit gedurfd
heeft en zegt net iets te achteloos verbaasd: "Waar is de Zakenman?"
En als het meisje zegt dat die ineens vertrokken is, zonder een woord
en zonder te vragen of ze wel thuis raken, luistert de Dichter schijnbaar verbaasd en hij hoort dat de Zakenman wel zijn creditcard heeft gelaten om te betalen en het Meisje kijkt de jongen diep in de ogen en vraagt of hij ermee te maken heeft? En de jongen kijkt haar op zijn beurt diep in de ogen en zegt "Neen, natuurlijk niet." En hij kust haar lief op het voorhoofd en ze gelooft hem en dan zegt hij :"Niet ik, maar de geldhonger van de Gladde en one-trick-pony-Zakenman en een aantal handigheidjes die hij me geleerd heeft en een smartphone en een verborgen nummer zijn een waarlijk goddelijke interventie te noemen. Het doel heiligt de middelen en als het nog eens plezant is bovendien
is het dubbel genieten. Wijntje?"
Het meisje voelt een vreemde kille wind en ze ziet de hardheid in zijn
ogen en de zelfzekerheid in zijn houding en is bang van de dichter,
net zoals hij bang zou zijn als hij zou weten dat ze niet het Stille
Meisje is dat hij kent, maar de Uitbundige Koningin van de Bende van
Doel en de Vriendin van Knorpot en de Onbereikbare Liefde van Boerken.
Die ontnuchtering wordt hem nu nog bespaard en hij neemt haar hand en
vraagt of ze samen gaan wandelen langs de zee. Hij betaalt met de
creditcard, geeft een fikse fooi en trekt zijn dure Italiaanse
schoenen uit en roept "Wie heeft maat 42?" en geeft de schoenen weg
aan een bejaarde man en rolt daarna de broekspijpen omhoog en maakt
zijn haar warrig en danst dol van geluk met haar naar buiten.
"Ik ben door de woestijn getrokken." zegt hij," op een paard zonder
naam. In de woestijn kon ik mijn naam onthouden, want er is daar niemand die je pijn kan doen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten