Knorpot zit bij Boerken buiten op het erf en het Meisje is wat verderop in de boomgaard en Knorpot haalt zijn hart op want hij kan grollen en brommen op de onnozelheden van de Belgische politiek die de splitsing van ochot Brussel, Halle en Vilvoorde historisch durven noemen in een wereld die steeds globaler wordt en op de geldwolven van De Vijver die de van de Ronde van Vlaanderen een VIP criterium maken in hun onblusbare honger naar omzet en meerwaarde. Knorpot zaagt en klaagt en Boerken aanhoort het grijnzend, maar het kan Boerken allemaal weinig schelen dezer dagen want het Meisje woont in zijn boerderij en helpt hem met plukken in de boomgaard.
"De Muur moest er uit omdat de Wouter het niet kon hebben dat anderen geld verdienen aan zijn Ronde en omdat als je dreigt en je niet wint je je dreigement moet uitvoeren, moest de Muur wel verdwijnen. En drie keer over dezelfde helling die bezaaid staat met VIP tenten. Dat is een criterium he. Straks schrijven die mannen van Woestijnvis het script en dat moeten de coureurs dat uit het hoofd leren en is er generale repetitie en roepen ze in het oortje wanneer de ene moet aanvallen en de andere de benen moet stilhouden. Spannend moet het zijn en op het einde wint de meest betalende ploeg, natuurlijk. En de VIPS doe komen vreten en zuipen en netwerken en die van de koers geen bal begrijpen en er ook geen interesse voor hebben, die zijn content en betalen veel geld en dus is Wouter content en de rest is bijzaak. Koers zal nooit meer hetzelfde zijn."
"Jaja", mompelt Boerken, " en dan?"
Het Meisje komt uit de bomgaard. Ze straalt. De hemel is hel en bezaaid met vele lagen wolken met daar tussen fele lichtstralen en in haar schort draagt ze een paar kilo appels en peren en ze geeft een appel aan Boerken en die bijt er in en smakt en Knorpot proeft ook en zwijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten