"Stel u voor", zegt Boerken ineens, terwijl hij de deur achter zich dicht trekt en grommend het Donker Kot binnen komt vanuit het grijze miezerende weer buiten, "dat de bladeren aan de bomen allemaal blauw zouden zijn, of rood, of geel. En het gras ook."
Dichter kijkt naar buiten en merkt dat over alle kale kruinen nu de dunne veeg helgroene olieverf ligt van verse bladeren en hij kijkt Boerken aan en zegt dat Boerken soms echt wel een hoek af heeft en aan de wiet lijkt te zitten of de paddestoelen en heel even doet zijn geest moeite om zich gele of rode of blauwe bladeren en gras, maar hij krijgt het niet voor elkaar en dan knalt zijn hoofd open en zijn hersens spatten alle kanten uit en kleven aan de muren van het Donker Kot als klodders snot en spagetti en kots en druipt van de ruiten en daarna draait de tijd zich binnenstebuiten en de hemel plooit naar binnen zoals een sok in een lade en zijn benen zijn loom en in elkaar geweven en hij wil kijken en ziet niets en de geluiden rollen hem dof tegemoet.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten