dinsdag 30 april 2013

Reisverslag

De iphone shuffled verder. Kryptonite van 3DoorsDown. De volumeknop kan nog iets hoger en de Audi knalt net niet open en Zakenmans oren imploderen. Net niet. Elke bas dreunt. Luchtdrummen? Zakenman kent het eigen Kryptonite. Heel goed.
De file schuifeld verder.

These boots Are Made for Walkin'. Zakenman smelt voor alles aan deze song. Arrangement. Manier waarop Nancy Sinatra zingt. Afstandelijkheid, verdriet en haat en onverschilligheid. Hij doet zijn best niet op de repeat te drukken. Are you ready boots? Hij doet het toch. Grrrrr. Die ene 'yeah' halverwege. En die 'hahh'.

The House of the Rising Sun. Terwijl om halnegen de zon bijna verdwijnt in het Westen met dat orgeltje. The Animals. De beesten. Toen kon dat nog. Die naam claimen. Als eerste. The animals. Wie heeft er ooit dat onnozele 'The Beatles' bedacht?
"O mother tell your children..." Zakenman denkt aan 'beter dat nog dan het bord voor zijn kop van de zakenman'. And God i know, I am one.

De grens naar het Noorden schuift onder zijn auto en het gaat van 'Bang Bang (my baby shot me down)' van dezelfde Nancy. How does that grab you. Hij kan deze song nooit meer los zien van Kill Bill, weet Zakenman. Een van de beste arragementen ooit, deze song. I hit the ground. That awfull sound.

En dan... Paranoid. Black Sabbath. Zakenman was 15 of zo. Op de zolderkamer draaide hij steeds diezlfde LP. Duizenden keren. Dit maken ze niet meer, denkt hij. Dit vraagt luchtgitaren, vreest hij. De audi knalt open. Hij rijdt op Nederlandse bodem. Zijn achteruitkijkspiegel beeft.

Oh Susannah van zijn absolute favoriet ome Neil Young. Weer die ruwe gitaren. Het woord vet werd hiervoor uitgevonden. Klinkt vet.
Crazy Horse is de beste band ooit. Tenminste.

En dan... Whisky in the Jar van Thin Lizzy. Die tristesse. Die foto. Smartlapperij.

Shuffle doet rare dingen. Na Lizzy (de Ford T!) Tommy and the Whale met Dorleac. Tsja. Hoe komt dat op mijn iphone?

Waarna weer vetvetvet. London Calling van The Clash. Wie heeft ooit dat onnozele The Beatles bedacht. The Clash!!! I have no fear. London calling to the zombies of death.

Die intro. Van Halen godverdomme. Runnin' with the Devil. Nederlandse export. Pure camp. De break is er wel een die kan tellen.

You ain't see nothing yet van Bachman-Turner Overdrive. Ik was te jong toen om dit goed te spellen, toen. Ik was er wild van. Dat bbbbaby....

Het shuffled aardig vet verder. Fire Water Burn van de zeer poetische lieve jongens van Bloodhound Gang uit Show us your Hits. (Zie foto)
The roof is on fire. Let the motherfucker burn. Burn motherfucker burn! Zakenman weet wel wie. Haha.

Ian Dury and the Blockheads. Wie heeft dat onnozele The Beatles bedacht? Hit Me with Your Rythm Stick. Sick. En dan dat accent. Zakenman kan het behoorlijk imiteren. It's nice to be a lunatic.

En dan weer meeeeer camp. Baby Did a Bad Bad Thing. Chriske Isaak. Vet gitaarke. Zakenman doorbreekt de shuffle. Na dit nummer hoort Gin Soaked Boy van Tom Waits. Find out why. En dat op de brug van Gorinchem. En dan de genius-functie indrukken.

Tupelo van Nick Cave and the Bad Seeds. Iemand The Beatles. Donkerder?

En dan doet die genius iets onvoorspelbaar want ineens zingt Nick Drake "Man in a shed". Zakenman grijnst.

En dan Venus in Furs. Tom Barmanneke. Eat your heart out. The Velvet Underground and Nico. Venus in Furs. Venus in Furs! In Meerkerk. Of all places. Zakenman amuseert zich.

Gloria van Patti Smith. Ooit stond ik met haar levende lijk dat haar lijf bleek te zijn in dezelfde lift, bedenkt Zakenman. Ze rook heerlijk naar zoet verval en roes.

Vibrate. Rufus Wainwright. Hoe komt dat op die iphone? denkt zakenman alweer en hij neuriet mee.

Op 13 km van de finish is er Happyness is Easy in de (!!!!) 12"remix hahahaha. Talk Talk. 12inches !???

En dan nog een dear Patti, Dancing Barefoot. Ik kreeg die LP van een meisje dat graag mijn lief wilde zijn. De liefde was niet wederzijds. Ik ben haar wel dankbaar voor Patti, denkt Zakenman.

Kristin Hersh (met Michael REM Stipe) Your Ghost. EP staat erbij. Al even gek als 12" remix. Vergeten parel. Zoooo mooi. Die tekst.

Zakenman arriveert in de stad in het land met Black Dub "I Believe In You" en zingt mee met Trixie die zijn dochter kon zijn. Ik word oud, weet hij. Het hotel wenkt.

Hij blijft nog 5 minuten zitten om Seventeen Seconds van The Cure te laten glijden.























Sent via BlackBerry offered by Proximus



Geen opmerkingen:

Een reactie posten