Zeven na negen

Het was die avond zeven na negen. Dat was het niet lang, maar wel lang genoeg om opgemerkt en in een zin geschreven woord te worden. Dichter zag het en schreef de zin en wat er dan was om zeven na negen behalve dat het zeven na negen was, was hij vergeten of was hem niet opgevallen of misschien was er gewoon niets geweest op dat bewuste uur. Dichter las de woorden voor en bij "zeven na negen" proefde hij de schoonheid van de klanken en was tevreden.

Boerken staat grommend op, dat het een schande is dat iemand zijn talenten vergooien wil aan dit soort onnozele praat en dat het te zot voor woorden is dat zij hiernaar luisteren en zijn stoel valt kletterend omver en dat maakt hem nog bozer en vloekend en miljarend stapt hij naar buiten en slaat hij de deur zo hard dicht, dat het Donker Kot rammelt en davert.
"Die ongeletterde sukkel heeft wel een punt, natuurlijk", zegt Knorpot voor er een stilte valt, zodat hij die niet breken moet, "dit is een beetje geschrijvel om het geschrijvel, Dichterke van mijn kloten. Ik denk dat, als ge dan toch geen inspiratie hebt, ge beter niks kunt schrijven, dan dit soort pseudo filosofisch gewauwel."

Dichter, die dat anders ziet, zwijgt en er valt wel een stilte en die blijft een hele avond. Stil Meisje heeft er geen last van en legt vers hout in de open haard.

Sent via BlackBerry offered by Proximus