Noen

Het is noen en Knorpot schenkt zich een Duvel uit en ze gaan uit de schrale wind zitten die de kou van het Noordoosten over de polder jaagt en ze zijn stil want ze voelen dat Knorpot wil praten.
"Het ergste", begint hij zonder inleiding en nippend aan zijn Duvel zodat een witte laag wittige room aan zijn ongeschoren bovenlip blijft hangen, "is dat je het niet onder woorden krijgt en als je dat al zou kunnen, dan kan je het tegen niemand vertellen, omdat je geen enkel verhaal alleen schrijft en de anderen geen personages zijn, maar echte mensen en je mensen kwetst met wat je dan in woorden weet te vatten. Aan elke zonnekant is een schaduwzijde en ik weet hoe het voelt, daar in de kilte van de schaduw. Het is er zoals nu de zon verdwijnt achter de wolken en enkel de gure wind overblijft en we rillen van de kou en onbehaaglijkheid."

Hij drinkt gulzig drie slokken. De alcohol blust nog, even. Hij kijkt rond. Dichter drinkt rode wijn, samen met Zakenman die opvallend los gekleed is en ongeschoren en niet gekamd en Boerken drinkt jenever die er uitziet als water en die hij zo naar binnen giet en Buurmans drinkt mee van de rode wijn en de Grijze Filosoof drinkt Duvel, net als Knorpot, want Duvel is de drank van Oude Duivels en Stil Meisje drinkt witte wijn die de zon vangt in het glas en die ruikt naar jasmijn en lavendel en vanille.
"Ik heb ooit mijn ziel verkocht. Niet dat er ineens een Duivel voor me stond en me een bedrag geboden heeft. Ik was niet op zoek naar macht en geld en bezittingen. Het overkwam me. Ik weet niet of dat langzaam ging of snel. Het was pijnloos en makkelijk en dus merkte ik het amper. Ik was zielloos geworden en wie zonder ziel is, weet dat niet. Want je hebt een ziel nodig om dat te kunnen weten. En dan ineens werd ze mij gebracht, mijn ziel. Ze werd me geschonken en dat was hevig en pijnlijk en zoet en zuur en warm en koud. Het was de stilte van de zee en het bulderen van de orkaan. En een na een viel wat ik onrechtmatig verworven had en het mijne had genoemd, weg. Het glipte door mijn vingers als het zand van de duinen dat je probeert vast te houden. Ik vocht als een hongerige leeuw om zijn prooi. Ik verloor. En ik zag ineens wat er gebeurde. Ik was Faust."
Er valt een stilte. En dan zegt Knorpot:
"Booeeee! Allez mannen, en Stil Meiske daar met uw witte wijn, het is allemaal maar gebabbel van een oude vent he. Met veel fantasie en zin voor overdrijving en drama en theater. Het is de onnozele praat van iemand over de top van zijn leven heen die tijdens de lange afdaling nog wat aandacht vraagt. Drink er nog een en geniet van de zon."
De dag glijdt als de zon. De wind blijft guur en zuur. De Duvel laait.

Sent via BlackBerry offered by Proximus