Boerken en River Woods

Laten we eerlijk zijn (eerlijk is een gevaarlijk woord dat al meer misbruikt is). Boerken is gewoon een mens. Een man. Ongeschoren en ongekamd. Een die 's ochtends gewoon dezelfde kleren neemt zonder nadenken. Een bruine jeans van een peperduur merk. Van de soort die Zakenman draagt, in het weekend. Om te laten zien dat hij centen heeft. En niet om te laten zien dat hij de kinderlijke behoefte heeft dat voortdurend te tonen. Kijk papa, zonder handen! Die bruine jeans. Boerken heeft die ongetwijfeld gestolen van Zakenman. Gewoon genomen. Dat is stelen. Want Zakenman geeft nooit wat. Boerken nam de broek en eigende zich die toe en Zakenman, die het ongetwijfeld gemerkt moet hebben, zweeg er over. Haalde de schouders op. Eerst was ze diepbruin en was de stof nog stevig en stroef. Nu is ze vaalbruin en is de stof dun en soepel. Er vallen gaten in en de randen rafelen. 
Een bruine jeans, een t-shirt, een trui, een oliejas, stevige schoenen met stalen bescherming tegen de paardenhoeven en een hoed die geen vorm heeft. Een bruine hoed die waterdicht is en die Boerken beschermd tegen kou en regen en zon. 
Boerken is gewoon een mens. Zijn ogen zijn moerassen met oud water en zijn mond is een smalle beek en op zijn kaken en kin zijn de stoppels als een vers geoogst graanveld na lange droogte. 
Boerken denkt hier allemaal niet over na. Zijn gedachten gaan naar de dieren, de weides en de velden, het hooi en het verse water en naar het weer dat meestal te koud is of te droog of te warm of te nat. En 's avonds glijdt hij in een diepe zwarte droomloze slaap.

Sent via BlackBerry offered by Proximus