Boerken zit in de zon die hoog staat en die zijn vel schroeit. Het is Zondag en Boerken, die wel vanalles te scharrelen heeft, zoals de kiekens, is gestopt daarmee. Omdat hij het even beu was. Scharrelen. Dat onderscheidt ons mensen van de kiekens. Wij kunnen besluiten om te stoppen. Met scharrelen. Kiekens kunnen dat niet. Die scharrelen. Punt.
Boerken zit op zijn gat in het gras tegen de omheining in de brandende zon en drinkt frisdrank uit een blik en laat de hitte binnenmarcheren als het leger van een ongenadige bezetter. Het maakt hem lam en loom en slaperig en de wereld om hem heen verdwijnt in donker dromen.
'Straks ga ik weer rommelen', denkt hij, 'straks komen de wolken en de regen en dan ga ik prutsen en timmeren en vegen en scheppen en afbreken en verven en timmeren. Nu ga ik me gewoon laten innemen door de zon en haar lome adem.'
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten