Dichter is van suiker. Hij lost op in thee. Of hete koffie. Hij is een wolk in de zon bij droge wind. Dichter schrijft het in beelden die hij zorgvuldig bij elkaar sprokkelt en bouwt met woorden en volgorde en samenhang. Gisteren was de dag voor vandaag en morgen is de dag na vandaag.
De dag was gelig groen als van olieverf met te veel terpentijn en het licht vloeide naar binnen door het raam. De kastanjelaar en de es staan zowat tien meter uit elkaar en haken zich in elkaar en hun lover dat met de dag dikker wordt legt een donkergroene schaduw over het gras.
Zakenman zit tegenover hem en tokkelt op zijn Macbook en als Dichter zacht vraagt wat hij aan het doen is, zegt Zakenman 'een presentatie maken' en dat zegt hij elke keer, denkt Dichter die zwijgt en Zakenman verder laat werken zonder nog wat te vragen. Het licht is niet langer geelgroen, maar grijs met roze. Dichter staart naar buiten en schrijft evenveel als hij spreekt en het blad voor zich blijft leeg.
De smartphones van Zakenman trillen nu en dan en Zakenman neemt ze af en toe in de hand en kijkt op het scherm. Uren wankelen voorbij. Kreupel en scheef. Daarna kleuren de dingen zwart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten