Dichters brief

Dichter, die zag hoe Stil Meisje Zakenman de hand nam om hem te verdedigen tegen Knorpot en de anderen, is bang haar te verliezen en schrijft haar brieven die hij om stenen wikkelt.

Wees niet boos. Wees niet verdrietig. Neem niets letterlijk. Neem niets woordelijk.
Natuurlijk zijn deze woorden geen leugen en proberen ze uit te drukken wat ik zeggen wil. En tegelijkertijd is het ook maar dat: het zijn maar woorden die proberen iets uit te drukken wat groter is en kleiner en meer en minder. Het is als met een dik houtskool op een klein blad papier een menigte mensen proberen te tekenen, of het is als een gedicht te schrijven met een woordenschat van 3 woorden.

Je opende je ziel. Voor mij. Niemand had dat ooit zo gedaan met me. Voor me. Ik stapte er binnen en voelde me meteen thuis komen. Letterlijk. Je nam niet alleen mijn hand vast. Je ontdooide wat bevroren was. Wat ik vergeten was dat ik het had. Je gaf me mijn ziel terug. Die is sindsdien alleen meer ontdooit. De barre akker werd vruchtbaar en mals en ontvankelijk.

Geloof me. Dit is geen verhaaltje dat enkel geschreven wordt omdat het mooi schrijft. Het is.


Sent via BlackBerry offered by Proximus