Ochtendritualen

De ochtend geurt naar vers gemalen koffie en hooi als Boerken in de keuken zit en voor zich uit staart zonder ergens naar te kijken. Boerken staat elke ochtend al vroeg op de weides en rommelt al in de stallen met riek en kruiwagen en met emmers eten terwijl andere mensen slapen. 

Boerken is geen ochtendmens. Hij mompelt en gromt dan en is slecht gehumeurd. Niemand heeft er last van. Behalve hijzelf. In de lange loop der jaren is hij daaraan gewend geraakt en laat hij zichzelf met rust.
Pas na enige koppen koffie komt zijn geest tot leven en verdwijnen de dikke pakken watten uit zijn kop die denken onmogelijk maakten en de grijzige mist in zijn ziel smelt weg.

"We hebben de paarden cornflakes gegeven" zegden de neefjes gisteren enthousisast. Boerken grijnsde.

Boerken staart voor zich uit in het niets. 

Hij drinkt koffie en wacht op de zon in zijn ziel en op het krassende geluid van het denken. Voorlopig is het stil en grijs en leeg in hem.