Ziel

"Ik was een zielloze geworden. Zoals hij daar", zegt Knorpot en zijn stem klinkt als spons. Hij kijkt naar Gladde Zakenman die in een diepblauw pak gekleed gaat dat nauw om hem past. 
"Het zakenleven slorpte me op. Ik merkte het niet. Of wou het niet merken. De signalen die ik kreeg, van mezelf of anderen, ontkende ik. Ik werd er kregelig van. Boos. Ik zette mijn stekels op. Ik kon het niet helpen. Ik had geen keuze. Er moest altijd wel iets afgewerkt worden, of opgestart, of verder gezet. In de weinige pauzes tussenin vergat ik adem te halen. Omdat ik vergeten was hoe dat was. Of moest. Of ging. Ik kon mijn ziel niet meer vinden. Ik was ze kwijt. Wat je niet meer hebt, kun je ook niet vinden. Op de duur zoek je niet meer. Kijk hem." 
Boerken en Dichter kijken van Knorpot weg en staren naar Zakenman, die hen glimlachend aankijkt. In zijn ogen medelijden en verdriet en melancholie en diepe eenzaamheid onder een dunne laag branie en zelfzekerheid en een soort energie die zakenmensen "drive" noemen of "passie". Dichter, die weet wat passie is, herkent het niet als passie. Hij schrijft "vlucht voorwaarts". 
Stil Meisje komt er bij zitten, neemt Zakenman bij de hand en kijkt de anderen aan en zonder iets te zeggen, weten zij dat de waarheid anders is. Minder hard en minder bitter en minder zwart. Dichter legt de smartphones weg, staat op en zet thee voor de anderen en schenkt jenever voor Boerken.

"Goed dat jij voor Zakenman pleit", zegt knorpot. Na een lange stilte die als een schim bij hen aan tafel zat en pas verdween toen Knorpot weer sprak. "En fijn voor jou dat jij niets hoeft te zeggen en wij toch weten wat je zeggen wil. Je bent een Engel en je ontkent het."


Sent via BlackBerry offered by Proximus