Knorpot is ongeschoren

Het gras is kort getrokken door het paard dat hier deze ochtend stond op dezelfde plek als waar nu Dichter hangt tussen hemel en aarde in de eierkleurige katoenen hangmat die hem zo vertrouwd is. Hij slaapt. Niet. Bijna. Het paard is blond. Het gras is groen. De zon is als gesmolten metaal. De aarde is droog. Dichter slaapt. Zijn bloed is traag en dik. Zijn hart is langzaam. De wolken drijven binnen. Op de witte muren van de paardenstallen tekenen schaduwen vreemde tekens en Dichter kan ze lezen. Hij leest luidop wat er staat. Niemand luistert. Hij is alleen. De wind neemt zijn woorden mee. Een paar meter verder lossen ze op in het geristsel van het frisse lover van de lente. De zon staat hoog. De zon is warmte. Dichter knijpt de ogen.

Ineens staat knorpot boven hem. Uit zijn hoofd groeit een oude kromme populier. Hij is ongeschoren.



Sent via BlackBerry offered by Proximus