Knorpot zit samen met Boerken in de tuin tussen de paarden in de late zon die op een regendag ineens nog even een lekker desert tovert na een klote slechte maaltijd en meteen alles goed maakt.
"Ik at net lekkere stoemp met erwtjes", zegt Knorpot, "En dat voerde me in een klap terug naar Hong Kong. Samen met Barcelona, Chicago en een aantal andere, een van mijn lievelingssteden. Meestal kwam Hong Kong als afsluiter. Als beloning na een lange week of langer in kil en koud China van eeuwige smog en onbeschofte scheten latende en boerende mensen en slecht eten dat niet warm is en niet koud en smakeloos. Met als culinair hoogtepunt rauwe kiekepoten. En dan kwam ik in Hong Kong, waar alle culturen samenvloeien en het warm is en zonnig en het kan onweren over het pirateneiland dat de wereld lijkt te vergaan in absolute schoonheid. Ik ging er naar een Ier en at er erwtenstoep met worst met vork en mes en dat smaakte!!! Een koninkijke gerecht na een weeklang slechte kost met stokjes. En de dag erna zocht ik de Argentijn. En de dag erna de Griek. En de dag erna de Turk, de Indier, de Thai, de Inonesier, de Viet, de Spanjaard, de Italiaan,... Lang leve de multiculturele smeltkroes. Allerlei rassen door elkaar die linedance doen op slappe county tussen de eethuisjes op straat. Met honderden tegelijkertijd. Wat haat ik monoculturen. Wat haat ik de Vlamingen die hun heil zien in Vlaamse verkneutering. Lang Leve Hong Kong. De strandlijn met zijn pubs en restaurantjes en danstentjes die Italiaans zijn en Spaans en Engels en Iers en Chinees en Indonesisch en Australian en alles tegelijkertijd en niets van dat alles want een grote lekkere mengelmoes. Hong Kong was een kado. En als ik erover nadenk....daarom hou ik van Barcelona en Chicago en Singapore en dus ook Antwerpen en Amsterdam en Brussel en Praag en Budapest en zoveel andere steden: de multiculturele smeltkroes. Het bruisende en onvoorspelbare als dite culturen elkaar beinvloeden en gaan mixen en mengen en er nieuwe algoritmes ontstaan. Ik loop er op adrenaline, op het nieuwe, op het onbekende, op het vernieuwende."
Boerken kijkt Knorpot aan. "Ik hou ervan dat morgen was als gisteren en dat de stoemp met worst smaakt zoals mijn grootmoeder die maakte en geleerd had van haar grootmoeder. Ik moet al dat exotisch gedoe niet echt. Maar ik gun het je wel, oude vent. Als je daarpver praat zeur je niet."
"Maar ik verga wel van de heimwee". zegt Knorpot. Ik mis het reizen, de steden, de mensen. Ik leef nu op de herinneringen. En dat vreet."
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten