Er was eens een leeuw en een kieken en een kind en het kind hield van het kieken, omdat hij het kieken als kuiken had gekend en onder dat stomme lelijke wezen het donzige gele pluisje bleef zien en toen de leeuw honger had en het kieken wou opeten schonk het kind zijn rechterarm aan de leeuw en het kieken leefde een dag langer, want de dag erna had de leeuw weer honger en het kind keek naar zijn arm die er niet meer was en dacht na, maar vond geen antwoorden omdat hij de vraag niet kon bedenken.
Sent via BlackBerry offered by Proximus
Geen opmerkingen:
Een reactie posten