Elfje danst een melodie

Ik dans. In de tijd met tranen. Van blijdschap en verdriet hoop en geloof. Tranen als weerspiegeling van dezelfde melodie. Dezelfde melodie. Omdat alles is wat het is en nooit is. Ik dans. Ik lach. In mijn land is er zon.

Stil Meisje zwijgt en Dichter schrijft haar woorden. Meisje is stil. Hij drinkt de thee die ze hem brengt, grijpt haar pols en aarzelt en doet het niet. Zijn hand hangt ergens halverwege. Hij laat haar los nog voor hij haar voelt. Hij zegt zacht: "Lieve Elfje, ik mis onze babbels over niets en alles en nergens en het vertrouwde verdwalen in je ogen en het wandelen in jouw wereld zonder vragen."

Buiten in de verte luiden de klokken halftwaalf. Het is opgehouden met regenen. De zon ligt te slapen op een dikke matras van wolken. Het gras is heftig groen. Schreeuwerig. Dichter vrschuift zijn stoel. Hout hapert over hout.

Elfje danst. Ze danst een melodie.

Sent via BlackBerry offered by Proximus