Kopenhagen

Ik hang rond op de luchthaven. Op zoek naar stroom. En een plek om te zitten. En iets om te drinken. Niets biedt meer vrijheid dan alleen rond te hangen op een internationale luchthaven. Mijn gesprekspartners zijn reeds vertrokken en ik kan slechts binnen een halfuur boarden en dus probeer ik de tijd te doden. De BlackBerry, de iPhone en de Mac hebben te lijden gehad aan een dag internationaal communiceren en zoeken naar Wifi verbindingen en tele calls en kunnen me zo in de steek laten en dus zoek ik een plek om even te tanken. Voor mezelf en mijn toestellen. Ik probeer de lounges, maar die zitten overvol. Ik tank wat wijn en zoek een plekje en een stopkontakt. Ik schuifel tussen businessmensen die bellen met drukke gebaren en die op touchscreens allerlei zaken openen en sluiten en schuiven en die met opengeklapte pc voor zich wijn drinken. Ik vind geen plekje en als ik er een vind is daar geen stopkontakt en ik baal als een stekker en als ik dat schrijf, ergens zittend uiteindelijk, moet ik dat wel grappig vinden. Ik zit met de rug tegen een ronde bar en steel stroom van de zaak in ruil voor een glas rode wijn en wentel me in eenzaamheid en het maken van een presentatie met kleuren en foto's.