(foto Tom Bogman.)
Foto en tekst waren twee aparte werelden, maar passen wonderwel.
De hemel loopt vol
met wolken
drummend en stapelend
over en tegen elkaar kruipend
als
een dikke filter grijs
waar de zonnestralen
nog amper doorheen raken.
Een schrale wind steekt op
vanuit het Zuidwesten
en de bomen ritselen
en het gras buigt.
In het dikke lover
zingen merels
en lijsters en vinken
zonder verpozen
en vette duiven
laten hun lelijke diepe bas
daar doorheen snijden
als een bot en roestig mes.
Het is bijna 3 uur.
Boven de stad
die om de tuin heen sluipt,
luiden de klokken, geweldig en arrogant.
Geruisloos vult
de stolp boven de polder
zich met het grijs van wolken
en het gras wordt donker
en het lover van de bomen wordt zwart
en ruist luid in de wind.
De trage stroomt stroomt traag voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten