(foto: Tom Bogman)
En zo heeft ieder een eigen universum in het hoofd en leven we daarin gevangen. De wetmatigheden zijn ons komen aanwaaien.
Boerken ziet een weiland en ziet meteen de hoogte van het gras en hij rukt een handvol gras en kruiden en voelt, ruikt en tast en met de ogen meet hij het aantal are en hectare en zet dat om in balen voordroog en meteen in weken eten voor zijn dieren in de winter en hij peilt het weer en zoekt 3-4 droge dagen om te hooien en te drogen en te verpakken.
En dichter ziet het gras neigen naar de wind die over de weide glijdt met de geur van de verre lavendel uit het Zuiden en de krijtrotsen en de zoute blauwe zee die als een badkuip tussen de continenten gevangen ligt en hij ziet de wolken voorbij drijven hij ziet hun lichtgevende koepels en hun grijze buiken en hij hoort de merel in het duistere lover van ze zomereiken en hij hoort het ruisen van de populieren en het ritselen van de wilg en hij telt het wit dat tussen zijn woorden sijpelt als gesmolten sneeuw.
En Knorpot ziet de eeuwen die hier voorbij gleden en hoe de polders groeiden en de dijken braken en de polders overvloeiden met slib dat rijkelijk was en vruchtbaar en hoe hier oorlogen hebben gewoed en elke bezetter een andere taal bracht en andere gewoontes en wetten en hoe de boeren in de polder gewoon hun ding deden. Knorpot ziet de stad die naderbij komt en de polder langzaam aanvreet en hij ziet de haven die aan de andere zijde schaamteloos de weides inneemt als weer een nieuwe bezetter en hij ziet de betonnen wegen en de wielertoeristen en de nijvere wandelaars en de dagjesmensen en hij ziet de dijken die hoger worden en recht en kaal en hij grolt en bromt en kijkt nors en voedt zijn cynisme.
Langsheen de Trage Stroom die kronkelt door dit Vlakke Land vanuit het Heuvelachtige Zuiden naar de Zee in het Noorden die grijs is en kil en die de windt voedt met kou en grijze wolkenhemels die over de kerken scheren en regen brengen, zweeft het Stille Meisje zonder het water te raken en ze steekt over zonder aarzelen, van de ene oever naar de andere en zij is alle werelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten