Dichter schrijft Dylans woorden in zijn eigen taal en zegt tegen zichzelf en de stilte van de polder dat het soms veilig voelt in de woorden van een ander, veiliger dan in je eigen woorden.
"In een huis dat je zelf bouwde ken je de zwakke plekken, je kent de kleine foutjes, je weet van het leed en zweet en het gevloek. In een oud huis kom je meteen thuis. Of niet. Bij Dylan kom ik thuis."
Ga liggen
Liefje
Ga liggen
Lekker in mijn grote bed
Welke kleuren ook
Je in je hoofd hebt
Ik zal ze je toveren
En je zal ze zien schitteren
Ga liggen liefje
Lekker in mijn grote bed
Ga liggen
Liefje
Ga liggen
Lekker in mijn grote bed
Blijf hier liefje
Blijf hier nog even met je man
Tot het daglicht komt
Laat me zien hoe je hem laat glimlachen
Zijn kleren zijn vuil
Maar zijn handen zijn proper
En jij bent het beste
Wat hij ooit te zien kreeg
Ga liggen liefje
Blijf nog wat bij je man
Waarom nog wachten op het begin van een andere wereld
Hier is heerlijk voedsel, je kan ervan eten
Waarom nog langer wachten op de ware
Als hij hier voor je staat
Ga liggen liefje
Ga liggen
Op mijn grote bed
Blijf liefje
Blijf nu de nacht nog voor ons ligt
Ik verlang er naar je te zien in het eerste licht van de dag
Ik verlang ernaar je aan te raken in het donker van de nacht
Blijf liefje
Blijf nog even
Nu de nacht nog op ons wacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten